گروه فرهنگی «سراج24»: نمایش «بلک لایت لند» فریبکده ای است از سوی اهالی فرهنگ کُش که هنر را ابزاری جهت بسط و گسترش نگاه هایی مبتذل قرار می دهند و با عنوانی جعلی نسبت به ذات گوهرمند هنر، مسیری بیراهه به سمت انحطاط اخلاقی جامعه را در پیش دارند. نمایشی که بدون وجود هرگونه نظارت از سوی مسئولان فرهنگی دولت به شکلی زننده هر شب در یکی از سالن های سینما «کوروش» به اجرا درمی آید و نزد عده ای از اقشار جامعه هم مورد استقبال بالایی قرار گرفته است. از اکران فیلم های خارجی که به شکلی آزادانه پیش از این در پردیس فوق الذکر انجام می شد تا نمایش شوی بزن و بکوب «بلک لایت لند» هیچ تذکری از سوی ناظران امر رخ نداد و این بدان معنا است که یا زور مسئولان به صاحبان پرنفوذ این مجتمع نمی رسد و یا این که اصولا متولیان فرهنگی دولت، مشکلی از بابت عرضه نمایش های مساله دار ندارند! از این جهت وجود بساط هایی که بیشتر شبیه مراسم عروسی از نوع مختلط! می باشد در سالن های نمایش سطح شهر به راحتی برپاست و این نشانه ای دیگر از انحطاط فرهنگی رخ داده در این دوران می باشد که متاسفانه هر روز شیب بیشتری به سمت زوال تفکر و انجماد احساس و مرگ اصالت به خود می گیرد.
نمایش «بلک لایت لند» و آثاری تجاری از این دست در حالی به راحتی می تواند به صحنه عمومی ورود یابد که به صراحت و شکلی زننده در پی ترویج نگره ای غرب زده از طریق نشانه های گفتاری و بصری موجود در آثار است. نمایشی که با استفاده از نور و هیجان و موسیقی می خواهد تماشاگر جذب کند و اصلا برایش مهم نیست که چنین آثاری به زوال هنر و گوشه گیری هنرمندان اصیل از انجام فعالیت های هنری منجر خواهد شد.
خواب های متشنج و روح گمگشته یک موسیقیدان افسرده در نمایش «بلک لایت لند» بهانه ای شده نزد سازندگان این نمایش تا نگاه سخیف و بی قید و بند خود را از طریق اثری سخیف تزرق نمایند. «بلک لایت لند» اشاره به سرزمینی دارد که در آن نور آرام سیاهی برقرار است و طراح و کارگردان این به اصطلاح نمایش با فوران نورها و انفجار صدای موسیقی گوش خراش و طراحی لباس هایی تند و زننده و انواع حرکات موزون و ناموزون تا جایی که می توانسته جذابیتی صوری و فریبنده را به مخاطب پیشنهاد می کند و متاسفانه ترکیب بینندگان مرفه بالای شهری به انضمام مخاطبانی از طبقات دیگر جامعه موجب فراهم سازی فضای نامانوس و ناهنجاری شده است و در این میان مشخص نیست که نقش مسئولان ناظر وزارت ارشاد و متولیان مبارزه با مفاسد هنری چیست؟ و اصلا آن ها از وجود چنین نمایشی در گوشه ای از شهر آگاهی دارند و یا تنها در حال شمارش روزهای دلنشین دوران مدیریتی خود هستند؟! آخر این چه تدبیر خاموشی است که در برابر انواع نمایش های ترویج هرزگی و انواع منوهای نامناسب پیشنهادی به مخاطب ایرانی در عرصه هنرهای نمایشی، سکوتی محض و برخوردی خنثی را شاهد هستیم؟!
از دسته آثار تئاتری به اصطلاح «آزاد» در سالن های مختلف شهر به وفور می توان یافت. اجرای نمایش هایی در سالن های سینمایی متروک و قدیمی که به جای نمایش فیلم و یا در کنار چند سانس محدود از نمایش، بساط هرزگی افکار را با نمایش هایی مبتذل و داستان هایی سخیف پهن کردند و انواع لودگی های بی مزه و داستان های اروتیک را با لحنی شنیع به دیده مخاطب می کشند و همین ها ذائقه مردم را در پروسه ای برنامه ریزی شده به پایین ترین حد ممکن رسانده اند.
نور بلک لایت که همان نور ماورای بنفش است، در نمایش «بلک لایت لند» مسیری برای فریب مخاطب است؛ با فوران نورها در مجلسی که مشابه اجرای مراسم های عروسی بالای شهری از نوع مختلط و میهمانی های شبانه خانواده های اعیان نشین می باشد، به همراه موسیقی تند و تحریک کننده و رقص گروهی که هیچ ارتباطی با یک اثر نمایشی ندارد و پرسش این جا است که چرا مسئولان امر در این گونه موارد براساس وظیفه نظارتی که دارند، ورود پیدا نمی کنند؟ آیا نمی دانند که این نمایش و برنامه هایی از این دست چه تاثیرات مخربی بر روح و روان مردمان یک جامعه خواهد داشت و موجب اشاعه فرهنگ اباحه گری خواهد شد؟
آن چه پیداست کابردهای black light برای استفاده در میهمانی ها است و هنر نمایش را اصالتی است که با این نورها و این موسیقی و این فضای متشنج رابطه ای نشاید. از طرفی بعد از توزیع نسخه خانگی برنامه «ویترین» با بخش ویژه مسابقه رقاصی! و فراهم شدن بساط رقاصی در نمایش هایی چون «بلک لایت لند» و بی تفاوتی و حتی همراهی مسئولان فرهنگی با مراسم ها و کنسرت های موسیقی مردانه و زنانه همراه با گزینه حرکات موزون! به نظر می رسد که در دوره ای خاص از آزادسازی رقاصی در فضای فرهنگی مواجهیم و شاید این مساله در راستای ایحاد همان امید واهی است که بارها تنها وعده اش در عرصه های مختلف از سوی مسئولان دولتی صادر شد و در عمل ثمره ای برای مردم نداشت!
